Dla Z

Otwieram okno
   niech wpadnie
      wraz z porannym słońcem
   trochę hałasu
bo nie mogę już
   znieść
tej ciszy
   pustki
     na której siedze
     której nie ma komu
         wypełnić
A przeciez ja
   kolorowa
   uśmiechnięta

Dąb

Widziałam wszystko
         - byłeś smutny

Cicho podszedłeś
         - na palcach chyba

Siedziało pod drzewem
         - płakało

Lekko je dotknąłeś
        - jedno słowo

Było Twoje
        - moje serce

Serduczko

Serce?
Serduszko?

Gdzie jesteś Malutkie?

Którą drogą poszedłeś?
Gdzież znowu skręciłeć?
Że też zawsze muszę Cię szukać

Już piąty dzień nie mogę Cię znaleźć
Czy źle sie Tobą opiekowałam?
Czy nie przejmowałam się Twoimi problemami?

A może znowuż się zakochałeś?
Ktoś umie lepiej się zająć Toba niż ja?


O nareszcie Cię widzę!

Ale dlaczego trzymasz tego pana za rękę?

- No choć już
  Zaopiekował się pan nim
  Dziękuję.

Dziękuję Panu...
-Michał
- Dziękuję Panie M I C H A L E

Długopis

leżał na ławce

       mały
       srebrny

wzięłam go do ręki

       już bezpieczny

dotknęłam kartki

      kreska
      litera
      słowo

moim świadkiem się stanie

       przyjaźń
       Agnieszka
       zaufanie

było całe zdanie

Marcin

Uśmiecham się do Człowieka
     który dużo już przeżył
Uśmiecham się do człowieka
     jakby we wzajemność uśmiechu wierzył
Uśmiecham się do człowieka
     jakbym myślała że to mu pomoże
Uśmiecham się do człowieka
     lecz pomagam tym samej sobie

R :)

Mam jedno pytanie
     ważniejsze niż maturalne
     dla Ciebie bardziej banalne
               niż dla mnie

Mam jedno pytanie
     sobie zadaje je częściej
     niż jem śniadanie

Jak długo jeszcze chcesz siedzieć w mej głowie?
     Odpowiedz.

Jak się tam dostałeś
Ile już tam widziałeś
Czy zwiedziłeś też myśli moje tajemne
Czy słyszałeś tematy Tobie pokrewne
Czy dobrze się tam czujesz
Czy niczego Ci nie brakuje
Jak długo chciałbyś tam zostać
Czy szukałeś już przejścia do serca
Czy nie wolałbyś tam zamieszkać

"na bilecie"

Czy wszystko co piękne
tak szybko umiera?

Kwiat prekwita,
mój uśmiech maleje
  gdy odchodzisz,
kobieta po latach tyje
i porządek zamienia się
   w bałagan,
dzieci rosną
I życie też się kończy.

To właśnie jest
upływ czasu

Dla Dorotki

Jutro
dwudziesty drugi dzień września
czyli pierwszy jesieni
A więc mogę już śpiewać
o jesiennym deszczu jak się mieni
Mogę pisać
jesienne wiersze
pełne smutku
I opisać tęsknoty przeszłe

Ale nie chcę
Nie chcę pisać o smutku

Bo dzisiaj jeszcze jest lato
Jeszcze pachną kwiaty
I śpiewają ptaki
Jeszcze latają motyle
A jest ich tyle, a tyle

jeszcze się śmieję
Jeszcze mam w sercu radosć
Jestem wesoła jak nikt
  -tak mówiła Ola mi

Pamiętasz?

Bo ja chcę jak najdłużej
Chcę być
szczęśliwym człowiekiem.
Nie. Ja jestem.
Jestem
szczęśliwym człowiekiem

Mam dużo znajomych
   -tych co  czytali moje słowa
Mam dużo przyjaciół
   -to było marzenie wieczora

Burza

Ciągle słyszę burzę
Słyszę smutny plusk kropel o beton,
trawę, czy gołą ziemię.

Ale patrzę za okno.

Widzę słonce,
słyszę radosne krzyki dzieci.

A wiec mam myśleć,
że słuch mnie zawodzi?
Czy myśleć,
że pada,
gdzieś daleko?

Może jest burza w sercu?

Ale moim?

Czy czyimś,
które mogę kochać?

Czemu słyszę czyjaś kłótnie,
smutek lub nienawiść?
Jest to wybuch emocji?
Czy sączą się powoli?

Kto teraz płacze?